martes, 17 de marzo de 2015

O pesadelo de Darwin



https://www.youtube.com/watch?v=ySylryTVD90


“O peixe grande come o pequeno”

A nosa demagoxia á hora de falar de refilón sobre os efectos devastadores da globalización, o capitalismo e o sufrimento das zonas marxinadas do mundo, é a nosa forma de aliviar a nosa mala conciencia, de evadir a nosa parte de responsabilidade. O pesadelo de Darwin é un título moi acertado. A cara menos bonita, a cara desfigurada da evolución actual do home moderno, das nosas culturas, das nosas sociedades, que melloran a súa calidade de vida a custa do sufrimento de moitos outros homes. O pesadelo de observar, sen un só respiro, durante 107 minutos, a situación actual dun deses sitios transformados polo home rico nun inferno de condicións inhumanas para os homes pobres.
Este documental céntrase nas xentes que viven, sobreviven e morren arredor do negocio industrial imposto da pesca e a exportación masiva da perca do Lago Victoria en Tanzania. Na década dos anos 60, unha nova especie animal foi introducida en África no Lago Victoria como un pequeno experimento científico. A perca do Nilo resultou ser un voraz depredador que arrasou con todas as especies autóctonas deste xigantesco lago. O novo peixe multiplicouse rapidamente e dende hai uns anos, enormes avións de carga rusos chegan diariamente para recoller os cargamentos de pesca que abastecen ao mundo occidental e levar consigo armas, armas que se venderán e transportarán de Tanzania a outros países, as cales serán usadas nos numerosos conflitos civís bélicos existentes no continente africano.
É coma se un gran desastre tivese golpeado á terra e ao pobo, pero non hai ningún tsunami, furacán, terremoto, inundación nin derruba. Vemos xente de carne e óso, de moi preto, padecendo a diario inxustizas e tormentos indicibles. O peor de todo, é que a gran explotación desta xente traballadora, a morte dos desafortunados das aldeas, as mulleres obrigadas a prostituírse e azoutadas pola SIDA, e os pulmóns invadidos de gases velenosos son consecuencias das relacións internacionais que as grandes potencias do mundo gaban co nome de "libre comercio", "economía de mercado libre" e "globalización". Os feitos revelan dura e cruamente o significado destas palabras.
Caemos rendidos ante este documental pola realidade tan dura que mostra, realidade que todos e todas coñecemos e non queremos ver, realidade que nos ensina como as sociedades capitalistas, os ricos, a xente con poder, unha vez máis se aproveitan dos menos favorecidos, sen importarlles as consecuencias que isto traia, as consecuencias para o lugar, para a natureza e o máis importante, para ás persoas. Coma sempre, a riqueza duns é máis importante que a vida doutros.
Buscando unha comparación deste documental ca nosa terra, pasáronseme miles de exemplos para poder describir, pero creo, que o máis acertado neste caso sería comparalo cos milleiros de pescadores e pescadoras que saen tódolos días pola mañá cedo a pescar para poder manter as súas familias. Pescadores que arriscan a súa vida diariamente nos mares, mares uns días máis calmados e outros non, pescadores que pescan o peixe e o venden a un prezo baixo ás grandes empresas para que logo estas multipliquen os seus prezos en beneficio propio.
O peor de todo, é que son os pescadores quen dedican as súas mañás para pescar, os que arriscan a vida e os que traballan en condicións non sempre moi boas, mentres que son as grandes empresas as que de verdade se benefician do seu traballo, quitando un gran pellizco de diñeiro polo traballo explotado doutros.

Unha vergoña o meu parecer pero unha realidade moi arraigada na nosa sociedade. Deberíamos de empezar a loitar e reivindicarnos polos nosos dereitos e por un traballo cuns beneficios xustos . Non a explotación. 

Noelia Bargiela Romero

La pesadilla de Darwin

https://www.youtube.com/watch?v=ySylryTVD90

Este documental trata, como bien dice el propio título, sobre una "pesadilla" para los tres países que viven alrededor del lago victoria en África, debido a que los países del primer mundo los explotan. 

 En este documental podemos darnos cuenta como un experimento puede cambiar la vida de muchas personas. En los años 60 se llevó un pescado, llamado la perca del Nilo, al lago victoria; este depredador arrasó con todos los seres autóctonos de este lago, siendo hoy en día exportado por toneladas a Europa. Al leer esto cualquiera persona puede pensar que la población que vive alrededor del lago creció económicamente y que ya no se encuentra en situación de pobreza, pero esto no es la realidad de estas personas las cuales si dependen de la perca del Nilo, pero su situación de pobreza es insostenible ya que los países del primer mundo "se comen" a estos pequeños países, como sucedió con la perca del Nilo que se comió a los más débiles.

 Los países desarrollados impulsan a la guerra dentro de África, ya que en sus aviones donde llevan el pescado, traen armas al igual que alimentos, con esto podemos darnos cuenta que para un país grande es conveniente que los países pequeños se encuentren en hambruna y guerra para poder someterlos a su régimen y entregarles ayuda que después se cobrará con favores.

 Las familias de Tanzania dependen económicamente de la perca del Nilo porque la mayoría de ellos trabajan como pescadores, en el laboratorio, como limpiadores del pescado, etc. Por este motivo toda la población depende de este pescado.
  
 Podemos apreciar que este pescado es la ayuda a la evolución capitalista de los países que son grandes potencias mundiales, debido a que lo compran a precio muy barato y lo venden más caro, lo que provoca un crecimiento económico en Europa, por este motivo este pescado e un pujante de la evolución capitalista de Europa y otros países “globalizados”.

En cuento, a una situación similar en Galicia puede ser el de las patatas por ejemplo que los agricultores lo venden a un precio mínimo a las grandes empresas y estas las venden a un precio muy elevado. Otra vez se vuelve hacer referencia al capitalismo en la sociedad en que vivimos. 

Blanca Leirós Jiménez  

miércoles, 11 de marzo de 2015

Aral, el mar perdido



https://www.youtube.com/watch?v=8GGiAa_v9Pw


El proceso de desecación del Mar de Aral es uno de los mayores desastres ecológicos de la historia. Entre 1954 y 1960, el gobierno de la antigua URSS, con la intención de cultivar algodón en la región, ordenó la construcción de un canal de 500 km de longitud que tomaría un tercio del agua del río Amu Daria para una enorme extensión de tierra irrigada. La necesidad cada vez mayor de agua, debida a la mala gestión de su transporte y a la falta de previsión y eficacia del riego, supuso tomar agua de más ríos que desembocaban en el Mar Aral.
Por ello, en los años ochenta, el agua que llegaba a puerta era tan sólo un 10% del caudal de 1960 y el Mar de Aral empezó un proceso de desecación.
Personalmente pienso que ya que el ser humano cometió un error como este debería de servir de ejemplo para que no ocurriera más, lo peor es que por culpa del ser humano siguen ocurriendo desastres ecológicos, es muy triste que hoy en día sigamos sin preocuparnos al 100% por el medio ambiente porque aunque veamos ejemplos como estés no somos conscientes de los daños que le podemos causar al planeta. Espero que hoy en día ni en un futuro se repitan más desastres ecológicos y que lo único que nos quede de nuestra naturaleza, como en este caso el mar de Aral, sea un simple recuerdo en un museo.


Blanca Leirós Jiménez












El ultimátum evolutivo

https://www.youtube.com/watch?v=c5SEHz3Y6q8

Este documental narra la historia de dos personajes y se desarrolla durante un día en la vida de cada uno: el Homo Consumus y el Homo Responsabilus. El primero, tiene una actitud totalmente irresponsable en su forma de consumir y con el medio ambiente (despilfarra agua, energía y recursos, abusa de productos desechables, genera demasiados residuos y se alimenta de forma artificial), mientras que el segundo representa el ejemplo de una persona que consume de forma responsable y respetuosa con el planeta. Según el narrador de este documental, el paso de un ser consumista a un ser responsable no es nada traumático y también dice que somos el único animal que podemos cambiar nuestro futuro.


En mi opinión aún estamos a tiempo de pasar de “homo consumus” a “homos responsable” pero nosotros somos los únicos que podemos cambiar, para ello hay que concienciarse y también es necesario que los que estén en el poder nos den las facilidades para realizar este cambio y así acabar con la problemática del “peligro de extinción” de nuestra especie.


Blanca Leirós Jiménez

José Luis Sampedro

En la sociedad de hoy en día, de capitalismo y globalización, estamos agotando los recursos limitados que nos da el planeta, como consecuencia de esto será la destrucción total del planeta. En la década de los 90 se pensaba que los recursos que utilizábamos de la naturaleza se iban regenerando, pero hoy en día hemos llegado al punto que estos recursos ya no se regenerar, es decir, una vez que se acaba, se acaba para siempre. La única manera de parar esto "por la buenas" es con la razón y concienciarnos que si no actuamos rápido las consecuencias pueden ser muy graves, sino cambiamos con esta opción, la única que nos hará cambiar es la catástrofe, lo malo que esta opción no deja dar marcha atrás lo que significa el fin de la existencia de los recursos que nos aporta el planeta.

Blanca Leirós Jiménez

Desastre ecolóxico. Prestige



Marea Blanca - Documental de Isabel Coixet
https://www.youtube.com/watch?v=qDuQ7bDz_yQ



O 19 de novembro de 2002 afundíase fronte ás costas galegas o barco petroleiro Prestige, que causaría o desastre ecolóxico máis importante de Galiza, ao verter ao mar máis de 75 mil toneladas de chapapote, afectando non só o litoral galego, senón ademais o norte de España e parte de Francia.
O legado destrutivo do Prestigie está vivo na memoria de toda a humanidade, porque sobre todo quedou como o exemplo do que os políticos non deben facer en caso dunha continxencia como esa. Ante tamaña traxedia, a sociedade civil galega mobilizouse para limpar a costa, e a heroica loita de mariñeiros, voluntarios e a poboación en xeral, contra a marea negra, sempre será recordada.
Como galega e como persoa que adora a súa terra será difícil esquecer ese día no que te levantas ca noticia de que un petrolero está accidentado fronte as costas galegas, as túas costas, a túa terra, isto era un 13 de novembro. Recordo os días posteriores ata o seu total afundimento, como os periódicos e os informais anunciaban unha catástrofe natural inminente e ante a cal ninguén podía facer nada, e non se equivocaban, días despois o barco afundía por completo e aínda que pouco a pouco xa ía soltando fuel o desastre non facía máis que comezar.
Foron moitos os km de praias e costas que se viron afectadas por esta substancia, foron moitos os animais que morreron e moitos os que se impregnaron de fuel, foron moitos os mariñeiros que se quedaron sen traballar días por non poder saír a faenar pero por sorte tamén foron moitas as persoas que axudaron a limpar, foron moitos os voluntarios que se levantaban tódolos días para axudar a eliminar o fuel da auga e as praias, a limpar as rocas, a limpar animais, foi moita a axuda e é de agradecer que toda a xente se volcara tanto con esta noticia tan desagradable para Galicia.
O máis indignante desta traxedia é ver como anos despois os causantes da mesma saen absoltos do xuízo polo que se lles condenaba, absoltos aínda sabendo que foron os causantes dunha das maiores catástrofes de Galicia, que acabaron con parte da nosa natureza e deixaron a gran parte dos nosos mariñeiros e mariñeiras sen poder traballar.
Grazas a todas as persoas voluntarias que se mobilizaron dende tódalas zonas de España, aínda perdendo o seu traballo, como ben se dixo no vídeo, grazas por axudarnos a limpar as nosas praias, a salvar os animais e por protestar e manifestarse en contra desta traxedia e inxustiza.
Como galega namorada da súa terra e de todo o que hai en ela digo, NUNCA MÁIS!!


                                                     




Noelia Bargiela Romero

La ruta del ébola empieza en nuestros coches

Este texto vuelve hacer referencia a la sociedad capitalista, en este caso hace referencia a que lo único importante es tener beneficios económicos por encima de la salud de las personas y del medio ambiente. En mi opinión este vídeo me ha hecho reflexionar sobre, por lo menos en mi caso, lo poco que sabemos o mejor dicho lo poco que quieren que sepamos, tanto los medios de comunicación y las multinacionales.

Por otro lado me gustaría destacar que la enfermedad del ébola tubo una gran repercusión debido a que se dieron varios casos en nuestro país sino se seguiría viendo como una enfermedad lejana y asociada a la pobreza. Con esto quiero acabar haciendo una pregunta para reflexionar relacionada con el medio ambiente: ¿Sólo respetaremos y cuidaremos el medio ambiente cuando de verdad ya este destruido?

Blanca Leirós Jiménez